ونک؛ این بار در اصفهان !

 

نام  ونک شاید شما را یاد منطقه ای در شمال تهران بیندازد. حتی ممکن است به ده ونک که در همان حوالی است هم فکر کنید اما ونک در اصفهان به عنوان منطقه ای خوش آب و هوا شناخته می شود که در حوالی سمیرم قرار دارد.

ونک شهری است در بخش مرکزی شهرستان سمیرم استان اصفهان ایران. می گویند اسناد و مدارکی دال هم بر این موضوع وجود دارد که اقوام اولیه ساکن در این شهر به تهران مهاجرت کرده و نام ونک تهران هم بر گرفته از این شهر است.

ونک در 190 کیلومتری اصفهان و در 33 کیلومتری شهرستان قراردارد دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است.

جاهای دیدنی این شهر عبات است از: امامزاده زیدبن علی در 17 کیلومتری جاده ونک به سمیرم، امامزاده معصومه خاتون در 2 کیلومتری غرب شهر، چشمه ناز ونک و منطقه شمس آباد، سد کمانه و...

چشمه ناز ونک یکی از پر بازدید ترین جاذبه های منطقه است که در فاصله 175 کیلومتری جنوب استان و 33 کیلومتری جنوب غربی شهرستان سمیرم قرار دارد و از ارتفاعات کوه دالان که بزرگترین قله آن دارای ارتفاع 3492 متری است، در شهر ونک سمیرم سر چشمه می‌گیرد و با پیوستن به رود خانه شمس آباد منظره بکر و بی بدیعی را بوجود آورده است.

چشمه ناز، تنگ ده، تنگ دالان و منطقه شمس آباد، کوه های سر به فلک کشیده همراه با باغ ها و جنگل های انبوه، منطقه توریستی و طبیعی زیبایی را ایجاد کرده است.

 

چطور برویم؟

از سمیرم تا ونک جاده آسفالت میباشد پس از عبور از روستای قلعه قدم، گردنه گله وار و گردنه نخودان به ونک میرسیم. با مینی بوس تا ونک نیم ساعت راه است. برای رسیدن به چشمه ناز بایستی از رودخانه عبور کنیم. در طول مسیر لوله هایی که آب چشمه ناز را به ونک می رساند مشهود است. از ونک تا چشمه حدود سه ساعت راه میباشد. از چشمه تا قله 5 تا 6 ساعت راه است.

 

چرا ونک؟

نام شهر به قولی برگرفته شده از گونه درختان جنگلی فراوان بنام ون (ون زار) می باشد که در نهایت به ونک تبدیل گردیده است. در لغت نامه مرحوم دهخدا وکتاب فرهنگ معین عنوان روستائی با بیش از سه هزار سکنه از توابع شهرستان سمیرم، استان اصفهان آمده است با وجود سنگ نوشته ها وسابقه تاریخی، دلالت بر قدمتی تا یکهزار سال پیش را دارا می باشد .

آب و هوا چطور است؟

ونک آب و هوایی همانند مناطق شمالی کشور دارد ولی در مرکز ایران جا گرفته است. در فصل پاییز و زمستان منظره های کم نظیری در این منطقه شکل می گیرد که چشم هر بیننده ای را خیره می کند.

مزارعی که در ارتفاعات بالاتر واقع شده اند دارای هوای سردتر و آنهایی که در کف دره ها هستند هوای گرمتری دارند. شهر ونک و مزارع شمس آباد، تنگده (تنگدم)، حنادر و کشتنگان از نقاط گرمتر و مزارع نخودان، کمانه، چمه، اسفراهان و جسور از مناطق سردتر هستند.

در نقاطی از دالانکوه و کوه بالا که نسا هستند در بیشتر سالها غیر از سالهای خسکسالی، برف هر سال، برف سال پیش را می بیند. در سالهای قبل از ورود یخ و یخچال به ونک، در گرمای تابستان، مردم مشتری برف یخچال های کوه بالا بودند.

  

عده ای برف ها را با اره می بریدند و مقداری از گیاه چویل را (برای عطر خوب آن) کنارش می گذاشتند و بر چهارپا حمل می کردند، آنان زمان رفت و برگشت را طوری تنظیم می کردند که بتوانند حدود ساعت 11 صبح قبل از شدت یافتن گرمای تابستان برف سرد را به بازار بیاورند و به فروش برسانند. آنهایی که در تابستان برف و شیره خورده اند و همچنین کشاورزانی که در مزارع در گرمای تابستان گندم درو کرده اند بیشتر از دیگران خنکی آن برفها را در ذایقه خود حساس می کنند.